నా మనసుకెందుకో
నాకే తెలియని గుబులు
ఏదో కోల్పోయినట్టు
ఎప్పుడూ నిరుత్సాహంగా
దీర్ఘకాల రోగిలా
మూల్గుతూనే ఉంటుంది

చైత్రంలో కోయిల పాటకు
పరవశించి
నూతన సంవత్సరాది
షడ్రుచులను చవి చూడదు

వైశాఖలో మల్లెల
పరిమళాలకు మైమరచి
ఆశల ఊయలలూగదు

జేష్టంలో వడగాలులకు
బెదిరి పోయి
తొలకరి జల్లులకు
మురిసిపోదు

ఆషాడ మేఘాలను చూసి
ఆనందంతో పరుగులు
తీయదు

శ్రావణ జడి వానలకు
పురుడు పోసుకున్న
పచ్చటి ప్రకృతిని చూసి
పరవశించదు

భాద్రపదాన దసరాకు
విజయభేరీ మోగించదు

ఆశ్వయుజ అందాలతో
ఆటలాడదు

కార్తీకనా దీపాల తోరణాలు
చూసి కళ్ళల్లో వెలుగులు
నింపుకోదు

మార్గశిరాన నులివెచ్చని
చలి గాలులతో సయ్యాటలాడదు

పుష్యమాసాన
సంక్రాంతి కాంతులతో
సరాగాలాడదు

మాఘమాసాన నీరెండలోని
హాయిని ఆస్వాదించదు

పాల్గుణంలో రంగుల రంగోలి
చూసి రవంత రమ్యంగా
పులకించదు

అన్నీ ఉన్నాయి
కానీ ఏమీ లేని దానినని
నిరుత్సాహం
అందరూ ఉన్నారు కానీ
ఒంటరి దానిని అని
గిరి గీసుకొని కుమిలి పోతుంది

తనకెవరో అన్యాయం చేశారని
మోసం చేశారని పదేపదే
కంటతడి పెడుతుంది

కారణం ఎవరు? ఊహూ తెలియదు
ఎందుకు అలా ఊహూ? ఏమో తెలియదు

మనసు పులకరించటానికి
ఊహల గుసగుసలు ఏవి
పరవశించటానికి కమ్మని
కబుర్లేవి
తన్మయత్వం పొందటానికి
తనువుకు చిరు స్పర్శేది

అందుకేనేమో మనసు
చలనం లేక
నిర్లిప్తంగా మారి స్పందన
కోల్పోయిందేమో!!!!