ఇది నా జగత్తు
గుండెలనిండా జనం నిండిన ఉషస్సు
మనిషి కోసం నే చేసిన తపస్సు

ఓ మనిషీ
ఏ గగనాంతరాన వెతకను నీ ఉనికికోసం
అక్కడందరూ రాకాసులే
నిజమైన మనిషిని హత్యలు చేస్తున్నారు

ఏ పుడమితల్లి పొట్ట చీల్చి చూడను నీ నిజరూపం కోసం
అక్కడన్నీ పాతాళ నాగులే
పదితలలెత్తి బుసలుకొడుతున్నాయి

ఏ చరిత్ర లో చూడను నీ వీరపరాక్రమం
కురూపుల ఖడ్గధాటికి నువ్వుచచ్చి
నీ పాత సమాధుల పై పచ్చని చెట్లు పెరిగాయి

ఏ వేదాలచాటున చదవను
నీ జీవననాదం
నువ్వుచేసిన దేవుడి వర్ణనలేగాని నీ ఊసేలేదక్కడ

ఏ నవనాగరికతల నైమిశ హర్మ్యాల పైన పరికించను
నీ వివేకచాతుర్యం
కూలిన ఆశల గోడల్లో నీ మంచి రక్తం గడ్డకట్టి చెడ్డ వాసనలొస్తుంది
ఓ మనిషీ
ఎన్ని రాత్రులు నాయింటి గుమ్మం దగ్గర కూర్చొని నీకోసం ఎదురుచూసాను?

ఎన్ని సార్లు మంచి భోజనం వండి
నువ్వొస్తావనీ మురిసి అలసిపోయాను?
ఎన్ని నిర్జీవ క్షణాలు
కళ్ళలో ఆశల దీపాలు వెలిగించి
నా చేతులతోనే ఆర్పేశాను?

ఎన్ని రోజులు
ఏ అదృష్టవీధుల్లో నువ్వొస్తావో తెలియక
అన్నిదారులు కలియతిరిగాను

నీ జ్ఞాపకాలతో బ్రతుకుదామంటే
అవికూడా నీదగ్గరే దాచుకుని వెళ్ళావు
నీ సుమధుర భాషితాలు విని తరిద్దామంటే
నీవొస్తావన్న మాటతప్ప వేరే మాట నా చెవిన పడట్లేదు

నీకై ఎదురుచూపులతో గడిపేద్దామంటే
నువ్వు నాపక్కన లేకుండా కాలం కూడా కదలట్లేదు
నీవొదిలిన స్వేచ్ఛా నిశ్వాసలతో ఊపిరి పోసుకుందామంటే నేనప్పటికే చచ్చి శవమయ్యాను