తిరిగి అత్తోరింటికెళ్లేనొక రోజున,
రోజులు గడిచుచుండె నెంతో భారమున!
మౌనవేదనతో నలుగుచుండె మదిలోన,
ఎండ్రిన్ సీసా కనబడెనొక మూలన!

తనవైపున చూపుతగదంటూ,
కష్టాలు కలకాలముండవంటూ,
కాలం కక్షగట్టేది కొంతకాలమేనంటూ,
చంటిబిడ్డను చూడమంటూ,

పంటిబిగువన బాధలనోర్వమంటూ,
మంచిరోజొకటి ముందుండెనంటూ,
వెరవవద్దని వేడుకుంటూ,
నోరులేని సీసా మొరపెట్టుకుంటూ
మొత్తుకుంటున్నది. లేనిచేతులు జోడించుకుంటూ!

వెలుగునీడల నడుమ నలుగుతూ నడుచు,
సుఖదుఃఖములను కూడుతూ గడుచు
జీవితమన్నది పోరుతూ జీవించాలనుచు
తర్కించు వయసింకా రాని తానొక
బాల అబల! అందరున్న అనాథ!

విలయరూప మెత్తిన వికల కాళరాత్రి
కలకాలం అలాగే నిలిచియుండి
వెలుగింక రాదు,రాలేదని, తలచీ
విలపిస్తూ విధికి తలవంచినదేమో!

కాలుడే గెలిచెనొక రోజున
మూతవిప్పి పోసి గొంతులోన,
విసిరికొట్టె సీసా నేలపైన!
ఎండ్రిన్ విషమెగబాకె తనువులోన!

ఈ పాపమెవ్వరిదని ప్రశ్నిస్తూ,
ఓ బతుకును కాలరాస్తూ,
మిగిలిన చుక్కలు నేలరాలుస్తూ,
ఏడుస్తున్నది ఖాళీ ఎండ్రిన్ సీసా!

పసిప్రాణమెట్లు తీస్తుమంటూ,
పంచభూతాలు పరిపరివిధాల వగచుచున్నాయి, చింతిస్తూ!
భూతల్లి భోరున విలపిస్తూ,
విరించి వెర్రిరాతలను నిరసిస్తోంది,  వేనోళ్ళ వెక్కిరిస్తూ!
పుడమితల్లి ఒడిలో తానొదిగిపోవగా,
నిలిచెనిల వనితల ఈతిబాధలకు సాక్షిగా!

వేధింపు మరణాలన్నవి ఒక సంద్రమవగా,
కరిగి కలిసిపోయెనందున తానొక్క కన్నీటిబొట్టుగా!
కాలగర్భమున కలిసె! అకాలముగా!
శూన్యముగా! అనంతముగా!
అనంతమైన శూన్యముగా !
శూన్యమైన అనంతముగా !

వేదనతో రోదిస్తూ రోజూ చస్తూ బతికినపుడు
పట్టించుకోని పక్కింటివారూ, పంచాయితీ పెద్దలూ,
చచ్చి బతికిపోయి శాంతించినపుడు
పాపమయ్యో! అన్యాయమంటూ తెగ దీర్ఘాలు తీస్తున్నారు!

నేనున్నానంటూ వెన్నుతట్టి, వెనక అండగా నిలిచి,
అత్తింటివారితో సంధికై యత్నించని బంధుబలగం,
తన కన్నీరు కట్టెలపై కాగినాక, తాము కన్నీరు కారుస్తూ
శోకాలు పెడుతూ, కోపతాప శాపాల రాగాలు పాడుతున్నారు!

తానెక్కిన బలిపీఠం జాతి భవితకు గుణపాఠం నేర్పిన క్షణాన,
పద్దెనిమిదేళ్లలోపు పెళ్లిళ్లు వద్దంటూ ఊరిపెద్దలు తీర్మానించిరి!
నాలుగూర్ల జనులు నాంది పలికుతూ ఆమోదించిన క్షణాన,
ప్రాణత్యాగం పాపమని తెలియని తాను పుణ్యాత్మురాలయింది!